Νίκη Λεβεντοπούλου

Στην εκπαίδευσή μου στο Mindfulness βίωσα τη σιωπή ως μία από τις ισχυρότερες συνθήκες για να έρθω σε επαφή με τον εαυτό μου. Κάνω ειρήνη με όλες τις πτυχές του εαυτού μου καθώς μαθαίνω να παρατηρώ απλώς ό,τι μου συμβαίνει χωρίς κρίση.  Οι 7 πυλώνες του Mindfulness με αγγίζουν ως άνθρωπο και ζώντας σύμφωνα με αυτές συμβάλλω στο βαθμό που μου αναλογεί σε έναν καλύτερο κόσμο. Οι 7 αυτοί πυλώνες του είναι: 

• Η μη κριτική: Από μικρή ηλικία μαθαίνουμε να κρίνουμε και να κρινόμαστε. Γινόμαστε αυστηροί και με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Τα βλέπουμε όλα μέσα από τα προσωπικά μας φίλτρα και συνεχώς με βάση αυτά κρίνουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Αυτή η λειτουργεία είναι τόσο αυτοματοποιημένη που σχεδόν δεν την αντιλαμβανόμαστε γι’ αυτό και αν ρωτήσουμε ανθρώπους αν ασκούν κριτική, αρκετοί θα απαντήσουν πως δεν το κάνουν. Η κρίση εμποδίζει την εξέλιξή μας και σκοτεινιάζει τις σχέσεις μας, καθώς κάθε φορά που κρίνουμε ασκούμε μία μορφή εξουσίας.
• Η υπομονή: Σχεδόν σε ότι κάνουμε καθημερινά βιαζόμαστε. H υπομονή δεν σημαίνει ανοχή και καταπάτηση των ορίων μας. Αντίθετα, σημαίνει σεβασμός στα όρια μας και στα όρια των άλλων. Σημαίνει να δίνω χρόνο στον εαυτό μου και να μην τον βιάζω για τίποτα. 
• Ο νους του αρχάριου: Τι θα γινόταν αν σήμερα που θα συναντήσω έναν άνθρωπο που γνωρίζω τον αντικρύσω σαν να μην τον γνωρίζω; Τι θα γίνει αν έχω την ευγενική περιέργεια να μάθω κάτι καινούριο για αυτόν που ίσως να μην έχω προσέξει μέχρι τώρα επειδή τον αξιολογώ με βάση τις στερεοτυπίες που έχω ήδη μέσα μου για αυτόν; Νους του αρχάριου σημαίνει βλέπω τον εαυτό μου και τον κόσμο με ανοικτότητα. Δεν επιτρέπω στις προηγούμενες εμπειρίες μου να καθορίζουν τη ζωή μου στο σήμερα και να επαναλαμβάνω τα ίδια μοτίβα. Εγκαταλείπω στερεοτυπίες και προκαταλήψεις και ανοίγομαι στο καινούριο και το διαφορετικό. 
• Η εμπιστοσύνη: Σε όλη μας τη ζωή εκπαιδευόμαστε στη μη-εμπιστοσύνη. Δεν μαθαίνουμε να εμπιστευόμαστε τους άλλους, τον εαυτό μας και τη ζωή. Χτίζουμε την προσωπικότητά μας στο πώς θα αντιμετωπίσουμε τους άλλους και πώς θα προστατευτούμε από αυτούς. Μαθαίνουμε να μην πιστεύουμε στον εαυτό μας και να τον αμφισβητούμε ή να νιώθουμε ανεπάρκεια. Προσπαθούμε να ελέγξουμε τα πάντα προκειμένου να αποφύγουμε τις κακοτοπιές της ζωής ή το τι θα σκεφτούν οι άλλοι για εμάς. Τι θα γινόταν αν καλλιεργούσαμε την εμπιστοσύνη; Τι θα γινόταν αν σταματούσαμε να χτίζουμε τον εαυτό μας επάνω στον φόβο και την ανασφάλεια; 
• Το εσωτερικό άφημα: Πολύ συχνά σε διάφορες φάσεις της ζωής μας πιεζόμαστε γιατί νομίζουμε ότι αν πιέσουμε τον εαυτό μας θα πετύχουμε περισσότερα πράγματα ή ότι θα φτάσουμε συντομότερα στους στόχους μας. Επιπλέον, μας απαγορεύουμε να αισθανόμαστε όλα τα συναισθήματα π.χ. θυμό, θλίψη κτλ ή να κάνουμε συγκεκριμένες σκέψεις π.χ. εκδίκησης. Κάθε φορά που παρατηρούμε ότι ο νους μας περιπλανιέται, αντί να μαχόμαστε και να πιεζόμαστε, μπορούμε να εξασκούμαστε στην απλή παρατήρηση και στην αποδοχή όσων μας συμβαίνουν. Μπορούμε να αφηνόμαστε και να επιτρέπουμε να αναδυθεί οποιαδήποτε αίσθηση ακόμα και μη ευχάριστη. Αντί να προσπαθούμε να το διώξουμε μπορούμε να δούμε την εμπειρία που έχει να μας προσφέρει. «Είναι εντάξει» ό,τι και να νιώθουμε. 
• Η αποδοχή: Η αποδοχή οδηγεί στην πραγματική αλλαγή. Η αποδοχή οδηγεί στην παραδοχή όσων μου συμβαίνουν. Η παραδοχή ολόκληρης της ύπαρξής μας χωρίς αυτοκατηγορία και ενοχές μας οδηγεί στις πιο φωτεινές πλευρές του εαυτού μας. Αποδοχή σημαίνει να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είναι ελεύθερος να εκφράζει όλες τις πτυχές του. Όσο περισσότερο με αποδέχομαι τόσο περισσότερο μπορώ να αποδεχτώ και τους άλλους και τον κόσμο γύρω μου. 
• Η μη-προσκόλληση: Ένα από τα πιο ισχυρά εμπόδια για την αλλαγή μας είναι οι συνήθειες μας ή/και όσα μας είναι οικεία. Ο εγκέφαλός μας έχει την τάση να αναπαράγει όσα έχουμε μάθει ακόμα και αν αυτά είναι δυσλειτουργικά ή καταστροφικά για εμάς. Για να μάθω κάτι καινούριο πρώτα χρειάζεται να παραδεχτώ ότι έχω προσκολλήσεις και να τις αντικρύσω. Μπορεί να είναι καθημερινές συνήθειες όπως για παράδειγμα η διατροφή μου, μία εξάρτηση όπως για παράδειγμα το κινητό, ή μία στερεοτυπία, για παράδειγμα η ομοφοβία. Είναι θησαυρός με ειρηνικό τρόπο να ανακατευθύνω τον εαυτό μου σε καινούριες συνήθειες και νέους τρόπους σκέψης και ύπαρξης.